Bacım
O uzun, ışıl ışıl
O karasına yıldız yıldız
Aklar düşmüş saçlarından öperim.
O serin dağ gecelerinde
O kara yılanın gelip uyuduğu
Kendine yuva yaptığı
O kara, parlak saçlarından öperim.
Narin belini örten
Yağmurlarda yıkadığın
Rüzgarlarda kuruttuğun
O dalga dalga kınalı saçlarından öperim.
Bacım
Uzansam dokunamam
Düşerim
Sonsuz bir düşüş olur o
Gözlerindeki ışığa bakarken
Tarihimiz kadar derin
O gözlerindeki
Ah
Ve kahır yüklü gülüşün sonra
Acı
İçerken bacım
Düşüyorum
Dağlardan şehirlere
Ki şehirler korkunç
Düşüp durduğum
Düşüp durduğum
Bu uçurum yutmadan bizi
Uzat o saçlarını tel tel
Her bir teli bir dağ başından
Tut bizi…
Ablan…
